1000 Leuvenaars tekenden de petities van PVDA met als eis dat het stadsbestuur binnen de vijf jaar 3000 nieuwe sociale woningen bouwt. "Leuven hoort bij de slechtste leerlingen van de klas als het gaat over het bouwen van de broodnodige extra sociale woningen” stelt Line De Witte, voorzitter van de Leuvense afdeling van de PVDA. “Er zijn nu 258 sociale woningen minder dan 15 jaar geleden en ook het aandeel sociale woningen is gedaald. Mensen moeten wel tien jaar op een wachtlijst staan alvorens ze een woning ter beschikking krijgen. Dat is onmenselijk.”
Burgemeester Tobback wil het rapport dat de Vlaamse regering daarover maakte liefst in de vuilbak zien belanden. “Hij ontkent het licht van de zon” vindt De Witte, “al jaren horen wij dat er in Leuven te weinig sociale woningen zijn, dat de stad te duur is en dat het bestuur mensen in de kou laatstaan. Als de burgemeester één namiddag mee naar de Colruyt zou komen om mensen te bevragen, zou hij wel anders piepen. In plaats van de cijfers te ontkennen, zou het bestuur er beter wat aan doen.” Een studie van het onderzoeksinstituut HIVA bevestigt de cijfers van PVDA.
De linkse PVDA haalde 1000 handtekeningen op om tussen te komen tijdens de gemeenteraad. Stad Leuven laat de partij echter niet toe om dat te doen. De PVDA verwijt het stadsbestuur bureaucratie te laten voorgaan op democratie. “Wij vinden het heel erg dat het bestuur zich niet bewust lijkt te zijn van de wooncrisis in onze stad. Maar het is zo mogelijk nog erger dat ze er expliciet haar ogen voor sluit.”
De PVDA laat het hier niet bij. Op 20 februari zullen ze actie voeren aan de Leuvense gemeenteraad op de grote markt. “Als het stadsbestuur niet wil luisteren, dan zullen wij hen de ogen moeten openen. Het is echt al lang vijf na twaalf. We kunnen niet langer blijven wachten.” De PVDA roept mensen op om met een dekentje naar de gemeenteraad te komen en zo aan te tonen dat de stad haar inwoners in de kou laat staan. “We zorgen voor chocomelk en een heuse Tobback-poppenpast.
Het wordt een vrolijke boel, ook al laat het thema eigenlijk weinig vreugde toe.” besluit De Witte.
