Het komt steeds vaker voor: huurders in Leuven die uit hun huis worden gezet, en geen alternatief vinden in Leuven omdat de huurprijzen zo hoog liggen. “Een paar maand geleden lazen we het verhaal van de vrouw met vier kinderen. Nu is er het verhaal van de bewoners van de Naamsesteenweg, waaronder Jan Flameng die ons contacteerde voor hulp.” stelt Line De Witte, gemeenteraadslid voor PVDA in Leuven.
Jan leeft als invalide van een uitkering van 1200 euro. Zijn studio van 520 euro is net te betalen. Maar wordt hij uit zijn huis gezet, hij heeft nog tot augustus om iets te vinden. “Jan en zijn medebewoners moeten in Leuven kunnen blijven wonen.” vindt PVDA “Daarom willen we dat de bewoners die geen alternatief vinden, in een aangepaste voorlopige noodwoning terecht kunnen. De bewoners die op een wachtlijst voor een sociale woning staan, moet versneld een sociale woning toegewezen worden.” De PVDA zal dit voorstel vanavond indienen op de gemeenteraad, zodat het stadsbestuur er zich wel over moet uitspreken.
Jan is al maanden in de weer om een nieuwe woning te vinden in Leuven. Hij bezocht alle diensten: Woonanker, OCMW, huurdersbond. En die diensten helpen zoveel als ze kunnen, maar ze kunnen niet toveren wat er niet is: betaalbare woningen in Leuven. Jan staat op de wachtlijst voor een sociale woning via Swal en Dijledal. “Maar op die wachtlijst kan hij natuurlijk niet wonen.” stelt De Witte. Jan woont al 30 jaar in Leuven, kreeg hier drie kinderen en woont nu ook in de buurt van zijn zoon met psychische problemen.
“Toen de Oekraïnecrisis uitbrak waren er plots noodwoningen - zoals in de Scheutsite - beschikbaar: bravo! Het bewijst dat het stadsbestuur in crisissituaties snel kan handelen.” vindt De Witte, “Maar het knaagt bij mij dat dat niet eerder mogelijk was, of dat dat niet mogelijk is voor mensen als Jan. De situatie waar Jan en zijn medebewoners zich nu in bevinden is namelijk ook een noodsituatie. Een alleenstaande met een inkomen van 1200 euro kunnen gewoon geen huur van 800 euro per maand betalen.”
“Zoals altijd zal ik dezelfde reacties krijgen van het stadsbestuur: “we volgen de wettelijke procedures”, “we spreken niet over individuele gevallen”. Maar het zijn dit soort individuele gevallen die een groter probleem aankaarten.” vervolgt De Witte; “Als je blind bent voor de gezichten achter je beleid, is het gemakkelijk je te verstoppen. De situatie van Jan is nu accuut, niet pas op het moment dat hij echt op straat staat. We kunnen niet wachten tot Jan eerst een week in zijn auto heeft geslapen om te bewijzen dat hij wel degelijk dakloos is om recht te kunnen krijgen op noodwoning en sociale woning, dat is onmenselijk.”
