Toegankelijke stad
Ongeveer 15 procent van de wereldbevolking gaat met een beperking door het leven. Auditieve, visuele, motorische of verstandelijke beperkingen zijn een keiharde realiteit voor meer dan een miljard mensen. We maken van Leuven een toegankelijke stad, waar alle inwoners en bezoekers gelijkwaardig en onafhankelijk toegang hebben tot de gebouwen, de openbare ruimte, de dienstverlening en de communicatie. Iedereen kan er goed, gemakkelijk en betaalbaar wonen, leren, werken, dagelijkse activiteiten uitvoeren, zich verplaatsen en ontspannen. Ook de inwoners en bezoekers met een beperking. Dat is de geest van het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. België ratificeerde dat verdrag in 2009. Het pleit ervoor dat personen met een beperking volledig en gelijkwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving.
Wat wij willen
Een. Toegankelijke stadsgebouwen
- Alle hindernissen die het mensen met beperkingen moeilijk maken, verwijderen we. Dit doen we niet alleen in de administratieve gebouwen, maar ook in de scholen, kinderdagverblijven, speeltuinen, jeugdlokalen, sporthallen, zwembaden, culturele centra, stadsparken enzovoort.
- We gebruiken die kennis bij de bouw van nieuwe gebouwen. Dat is beter en goedkoper dan achteraf fouten te moeten rechtzetten.
Meer achtergrondinformatie
De toegankelijkheid van administratieve gebouwen, scholen, sport- en culturele infrastructuur moet vanuit de toegankelijkheid voor mensen met een beperking ingevuld worden. Deze bekommernis moet er zijn van bij de start van ieder project. Aanpassen achteraf is moeilijker, minder efficiënt en duurder.
Twee. Toegankelijke openbare ruimte
- Ook in iedere publiek toegankelijke ruimte vermijden en verwijderen we hindernissen die verplaatsingen bemoeilijken of verhinderen. We moedigen eigenaars van winkels en horecazaken aan hun zaken maximaal toegankelijk te maken, ook de toiletten.
- We letten op voldoende kleurcontrast bij de inrichting van gebouwen en bij de aanleg van straten en pleinen, zodat slechtzienden er hun weg vinden.
- We zorgen voor voldoende goed toegankelijke openbare toiletten.
- Alle openbare ruimtes moeten een attest van toegankelijkheid krijgen, afgeleverd door de stadsdiensten.
Meer achtergrondinformatie
Ook de openbare weg blijft voor velen een (soms letterlijke) valkuil: slecht onderhouden stoepen, moeilijke oversteekplaatsen, onoverkomelijke hinder aan bouwwerven.
Er is onvoldoende toezicht op de naleving van de regelgeving zoals bij het plaatsen van terrassen op publiek terrein, bij bouwwerven waar het voetpad wordt gebruikt, bij de aanleg van geveltuintjes, bij rode brievenbussen van bpost enzovoort. De wettelijke bepalingen zijn er, maar er is te weinig controle en zo nodig verbalisatie bij overtredingen. Zo blijven hindernissen op voetpaden en pleinen bestaan.
Drie. Dienstverlening
- We willen investeren in de vorming en opleiding van het stadspersoneel over hoe vlot om te gaan met mensen met een beperking.
- We willen voldoende personeel in alle stadsdiensten en stadsorganisaties om mensen met een beperking te begeleiden.
- Wij willen verenigingen financieel aanmoedigen om de barrières voor personen met een handicap weg te werken.
Meer achtergrondinformatie
Dienstverlening en bijstand aan mensen met een beperking vereist kennis en vaardigheid om hen op een correcte manier te helpen. Geduld en tijd zijn daarbij essentieel. Dat veronderstelt voldoende personeel met de nodige tijd en vaardigheden om deze diensten te verlenen.
Wij willen dat mensen met een beperking meer actief worden opgezocht en geïnformeerd worden over de bestaande dienstverlening. Zij hebben er dikwijls geen weet van of durven er soms geen beroep op doen.
Vier. Mobiliteit
- Mensen met een handicap moeten mobiel kunnen zijn met de grootst mogelijke mate van zelfstandigheid.
- We zorgen voor een aangepaste inrichting van straten, stoepen en oversteekplaatsen. Bij werkzaamheden zorgen we voor een goede doorgang op stoepen en bij oversteekplaatsen.
- Er moeten voldoende voorbehouden parkeerplaatsen zijn, met controle op misbruik.
- Als wegbeheerder is de stad verantwoordelijk voor de aanleg van bushaltes. We werken drempels weg en maken haltes beter toegankelijk.
- We zorgen voor een aanbod van aangepast vervoer voor inwoners die het openbaar vervoer niet kunnen gebruiken.
Meer achtergrondinformatie
Mobiliteit blijft voor veel mensen met een beperking moeilijk. Gebouwen kunnen dan al toegankelijk zijn, de mensen moeten er ook nog geraken. De toegang en het gebruik van het openbaar vervoer blijven pijnpunten: te hoge opstap, bereikbaarheid van de haltes …
Uit officiële cijfers van De Lijn blijkt dat slechts 16% van de haltes toegankelijk is voor mensen met een motorische beperking en slechts 8,5% voor personen met een visuele beperking. De vooruitgang verloopt zo traag dat, zelfs na het schrappen van 3.000 haltes, de cijfers in zes jaar nauwelijks zijn verbeterd (en dat is nog zonder rekening te houden met de extra afstand die reizigers nu moeten afleggen). Gemeenten zijn verantwoordelijk voor het toegankelijk inrichten van bushaltes. We werken de ontoegankelijke haltes zo snel mogelijk weg. Zo verbeteren we niet alleen de toegankelijkheid, maar verhogen we ook de veiligheid voor alle reizigers.
Vijf. Aangepaste huisvesting
- Iedereen heeft recht op een aangepaste woning. De wachtlijsten voor assistentiewoningen en focuswoningen worden versneld weggewerkt.
- Nieuwe sociale woningen worden gebouwd volgens het principe van Universal Design. Ze zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers en kunnen gemakkelijk aangepast worden voor mensen met beperkingen zoals blinden, slechtzienden, doven, etc.
- De stad treedt hard op tegen discriminatie van mensen met een beperking op de private huurmarkt.
Meer achtergrondinformatie
Heel wat mensen met een beperking bevinden zich in één van de volgende situaties: Ofwel hebben ze niet zelf kunnen kiezen waar ze wonen, ofwel hebben ze een woning die onvoldoende aangepast is. Voor mensen met een beperking is het heel moeilijk om een deftige woonplaats te vinden. Jonge mensen in een rolstoel belanden op het einde van hun revalidatie in een rusthuis of bij hun ouders, terwijl velen van hen zeer graag zelfstandig willen wonen. Dit kan alleen als er voldoende aangepaste woningen zijn.
Het gebrek aan aangepaste woningen is tekenend voor het woonbeleid van Stad Leuven: alles wordt overgelaten aan de privé. Aangepaste woningen in nieuwe luxeprojecten, daar wordt volop mee uitgepakt, maar de prijzen zijn verre van sociaal. De PVDA wil dat kwaliteitsvol wonen wordt gegarandeerd voor alle inwoners. Daarom worden nieuwe sociale woningen volgens het principe van Universal Design gebouwd, zodat ze toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers en eenvoudig aangepast kunnen worden voor mensen met verschillende beperkingen. De Stad treedt daarnaast hard op tegen discriminatie van mensen met een beperking op de private huurmarkt.
Zes. Onderwijs en tewerkstelling
- We pleiten voor inclusief onderwijs. Dat veronderstelt niet alleen fysieke toegankelijkheid maar ook extra ondersteuning voor leerkrachten en aandacht voor een goed leerlingenvervoer.
- We willen de quota van tewerkstelling van mensen met een beperking in de stadsdiensten optrekken naar 5 procent. We willen een goed diversiteitsplan waar kandidaten met een handicap een eerlijke kans krijgen om hun talent in dienst te stellen van de stad, op alle niveaus.
- Wij willen dat de stad voldoende opdrachten toewijst aan beschutte werkplaatsen. Dat mag niet gebeuren ten koste van reguliere tewerkstelling. De werknemers uit beschutte werkplaatsen mogen ook niet in concurrentie staan met gewone werknemers of hetzelfde werk doen tegen slechtere betaling.
Meer achtergrondinformatie
Kinderen met een beperking genieten nog altijd niet dezelfde kansen op degelijk onderwijs in hun eigen omgeving als kinderen zonder beperking. Jongeren met een beperking hebben de helft minder kans hoger onderwijs te volgen dan jongeren zonder beperking. Werkzoekenden met een beperking zijn niet alleen oververtegenwoordigd in de statistieken, een groot deel van hen is in die statistieken gewoonweg niet zichtbaar omdat ze niet officieel als werkzoekende geregistreerd zijn.
Vijf procent tewerkstelling in de stadsdiensten voor mensen met een beperking is een minimum, omdat vijftien procent van de bevolking met een beperking leeft. Met de nodige aanpassingen in uurroosters en werkposten is tewerkstelling vaak een haalbare kaart.