Stad zonder seksisme

Met een brede en adequate preventie pakken we het probleem bij de wortel aan. Want we hebben een mentaliteitswijziging nodig. Vermits het probleem maatschappijbreed is, moeten we het ook maatschappijbreed aanpakken. Preventie begint vanaf de kindertijd, door seksuele en relationele vorming in het onderwijs hoog op de agenda te plaatsen. Deze vorming staat ingeschreven in de vakoverschrijdende eindtermen, maar door gebrek aan tijd en middelen is het voor scholen soms moeilijk daar echt op in te zetten. Het stadsbestuur kan langlopende en schoolbrede projecten van seksuele en relationele vorming ondersteunen.

Preventie, dat is ook: zelf een vrouwvriendelijke cultuur uitdragen. Projecten die de integriteit van vrouwen schenden, kan de stad dan ook niet steunen. Ze dient seksistische reclame uit haar straatbeeld te weren.

Wanneer vrouwen willen uitgaan, zouden ze dat veilig moeten kunnen doen, maar voor veel vrouwen is dat vandaag de dag niet het geval. Recent kwamen 2000 studenten op straat in Brussel na grensoverschrijdend gedrag in het uitgaansleven. Dat probleem stelt zich niet enkel in Brussel. Ook in Leuven blijft grensoverschrijdend gedrag een probleem: vrouwen worden niet geloofd, ze voelen zich onveilig, er worden te weinig klachten ingediend en klachten worden niet serieus genomen. De Spaanse gemeente Rivas in de regio Madrid bewijst dat het anders kan, door het Punto Violeta-systeem in leven te roepen. In Leuven willen wij ook dezelfde dienstverlening tegen grensoverschrijdend gedrag, aangeboden door de gemeentelijke overheid naar haar burgers toe. Concreet staat er bij evenementen of in uitgaansbuurten een fysieke en zichtbare paarse tent opgesteld, die dient als meld- en steunpunt in geval van grensoverschrijdend gedrag. Alle daar aanwezige mensen, zowel de preventiemedewerkers als het veiligheidspersoneel, zijn opgeleid om allerhande vragen naar hulp, informatie of ondersteuning te behandelen. Het doel is om grensoverschrijdend gedrag onmiddellijk aan te pakken, maar ook om het te voorkomen, de slachtoffers te ondersteunen en proberen de daders ter verantwoording te roepen. Dat punt is zichtbaar, het is laagdrempelig en toegankelijk. Je hoeft geen klacht neer te leggen bij de politie, maar kan meteen terecht bij opgeleid personeel. Het zorgt er ook voor dat grensoverschrijdend gedrag in de aandacht wordt gebracht. Men weet dat het punt aanwezig is.

PVDA stelde zo’n paars punt voor op de gemeenteraad. Dat werd door alle andere partijen weggestemd. Door de druk die we bleven uitoefenen, werd nu toch beslist om een proefproject te starten in het Depot. We voerden samen met de jongeren van Redfox, Comac en de vrouwen van Zelle actie aan het stadhuis. Comac haalde 1000 handtekeningen op bij studenten voor zo’n paars punt. Wij blijven druk zetten tot er een echt paars punt komt.

Lokale vzw’s werken met vrouwen in de strijd tegen discriminatie, in de preventie van geweld en seksisme, in de opvang van slachtoffers enzovoort. Ze hebben een belangrijke emancipatorische rol. De stad moet die rol waarderen. Ook deze vzw’s hebben meer middelen nodig om die rol waar te maken.

Slachtoffers van geweld en seksisme hebben recht op een betaalbare en goede hulpverlening. Dat laten we niet over aan een gecommercialiseerde hulpverlening. 

De meeste vrouwen die slachtoffer zijn van geweld geven dat niet aan bij de politie. Ze aarzelen dikwijls uit vrees dat ze er met hun verhaal niet terechtkunnen. Personeel van slachtofferonthaal moet daarom een specifieke opleiding krijgen. Ook de nabijheid van een politiekantoor speelt hier een rol. We vragen dan ook dat het kantoor op de grote markt opnieuw geopend wordt.

Vluchthuizen zijn een levensbehoefte voor vrouwen die aan een gewelddadige situatie willen ontsnappen. Het kan niet dat er dan plaatsgebrek is. De stad moet meer middelen vrijmaken voor vrouwenopvang via het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk (CAW) en meer opvangplaatsen voorzien.

Wie dringend een plasje moet maken, kan in veel gevallen alleen terecht in horecazaken of winkels. Plassen doe je dan tegen betaling. Er zijn te weinig openbare toiletten, zeker voor vrouwen.

Wie met een baby of peuter de stad in trekt, heeft weinig mogelijkheden om het kindje rustig te verschonen of te voeden. Waar warm je een flesje of een papje op? Waar kun je rustig borstvoeding geven? Borstvoeding is een natuurlijk gebeuren dat overal in de openbare ruimte mogelijk moet zijn. Daarnaast kunnen aparte borstvoedingsruimtes nuttig zijn voor moeders die hun kind in alle rust willen voeden.

Vrouwen nemen nog steeds het merendeel van de zorgtaken op zich. Goede en sterke publieke dienstverlening ontlast de gezinnen en de vrouwen. De stad heeft veel ingezet op kinderopvang de laatste jaren, maar het blijft voor veel jonge ouders een probleem om betaalbare kinderopvang te vinden. Daarom organiseren we de uitbreiding van goede en betaalbare kinderopvang van de stad. De kinderopvang moet ook op maat zijn van het werk van de ouders. Late en vroege shifts of weekendwerk maken het moeilijker om kinderopvang te voorzien. Kinderopvang moet ook mogelijk zijn op deze uren en in het weekend. Daarbovenop moet er speciale opvang worden voorzien voor kinderen die ziek zijn waardoor ouders niet verplicht thuis moeten blijven en garantie hebben dat er gezorgd wordt voor hun ziek kind. Om dit te kunnen garanderen moet ook het werk draaglijker zijn voor de kinderverzorgsters. Net daarom zetten we in op stedelijke kinderopvang waar de kindratio lager ligt dat in andere kinderdagverblijven. We streven binnen het Leuvense naar vier tot maximum zes kinderen per begeleider, alsook een maximum in de groepen.

Vrouwen nemen ook een belangrijke rol in het zorgen voor ouderen of andere leden van het gezin. Het gebrek aan plaatsen in betaalbare rusthuizen of instellingen voor mensen met een beperking of mensen die er nood aan hebben, betekent dus een extra last voor de vrouwen die deze zorgrol op zich nemen. De stad moet dit gebrek aan plaatsen aanpakken.