Regenboogstad

In Leuven hebben we veel troeven in handen. Al jaren zijn in onze stad vele organisaties actief die mensen bij elkaar brengen om op te komen voor gelijke rechten voor LGBTQI+-personen. Samen bezitten ze een schat aan ervaring en expertise. Die is onontbeerlijk om een inclusieve samenleving op te bouwen.

Het UniQue Vlaams-Brabants regenbooghuis geeft aan slachtoffer te zijn van het eigen succes. Met de huidige financiële middelen kunnen ze hun doelstellingen niet realiseren. Wij zien in de expertise van het LGBTQI+-middenveld, dat elke dag op het terrein actief is, net de sleutel tot een inclusieve stad. Daarom willen we dat middenveld structureel en op lange termijn ondersteunen, zodat er ruimte komt voor eigen initiatieven met een maximale impact op de samenleving. Zo bouwen we aan een onafhankelijk en sterk LGBTQI+-middenveld, dat met kennis van zaken aan de stad kan bouwen.

We richten een ontmoetings- en samenwerkingsplatform op zodat expertise gedeeld kan worden. We zetten in op projecten waarin sociaal-culturele verenigingen met verschillende doelgroepen samen aan de slag gaan. Door ervaringen uit te wisselen en uitdagingen samen aan te gaan, kunnen we streven naar aanvaarding in een veel breder deel van onze diverse stadsgemeenschap.

Verbale en fysieke agressie op straat, op school en op het werk wegen zwaar op het welzijn van LGBTQI+ personen. Het onderzoek Genoeg, Enough, Assez toonde aan dat 93% van de gemeenschap in de voorbije twee jaar verbaal of psychisch geweld heeft meegemaakt. Volgens een ander rapport van Unia was haat tegen LGBTQI+ personen het op één na meest voorkomende motief bij haatmisdrijven in 2022, na racisme. In bijna de helft van de gevallen ging het om haatmisdrijven met fysiek geweld. De cijfers vertonen helaas een stijgende lijn. Bovendien is er een grote onderrapportage. In de ranglijst van landen waar lgbti+ personen het vaakst slachtoffer worden van fysiek of seksueel geweld staat België op een trieste derde plaats na Polen en Roemenië, zo wijst een studie van de European Union Agency For Fundamental Rights uit.

De eerste as waar we op werken, is sensibilisering en preventie. Dat gebeurt via gerichte en aangepaste campagnes in de media, het sport- en verenigingsleven, het onderwijs, op de werkvloer en online. Tegelijk kunnen we niet toestaan dat geweldplegers ongestraft blijven. We zorgen voor een effectieve bestraffing van élke dader, in de eerste plaats met leer- of herstelstraffen zodat ze zich bewust worden van wat hun daden aanrichten bij het slachtoffer.

Voor slachtoffers is de drempel naar hulpverlening dikwijls nog heel groot. We zorgen voor laagdrempelige contactpunten waar burgers terecht kunnen met meldingen en vragen in verband met haat, geweld en discriminatie. Tijdens evenementen voeren we een zero tolerance-beleid wat betreft haatmisdrijven en geweld. We implementeren daarbij een beleid van safe(r) spaces tijdens evenementen van Stad Leuven en stimuleren dit beleid bij vergunde evenementen. We richten een paars punt op op de Oude Markt ter preventie van grensoverschrijdend gedrag (ziek programma ‘stad zonder seksisme’).

We steunen de initiatieven om praktijktesten uit te voeren om discriminatie op te sporen, in de eerste plaats op de woon- en de arbeidsmarkt. Maar we willen ook dat er effectief sancties verbonden worden aan vaststellingen van racisme en discriminatie.

We zorgen ervoor dat slachtoffers maar één keer hun verhaal moeten doen bij een meldpunt naar keuze – de politie of een gelijke kansen orgaan. Vanaf daar gaat het dossier met hun toestemming naar de bevoegde instanties. We garanderen gratis slachtofferhulp in de vorm van psychologische begeleiding. We houden slachtoffers op de hoogte van wat er met hun klacht gebeurt. Tot slot informeren we de LGBTQI+ gemeenschap beter over de verschillende meldpunten en klachtenprocedures. We communiceren openlijk over de sensibiliseringsopleidingen voor politiekorpsen, slachtofferhulp en andere diensten, om de stap naar hulpverlening te verkleinen.

Sommige vluchtelingen zijn hun land ontvlucht omdat ze vanwege hun seksuele oriëntatie of hun genderidentiteit het slachtoffer werden van vervolging. Zij dienen opvang te krijgen in degelijke, kleinschalige structuren met gesensibiliseerd personeel dat hun aanvraag eerlijk en humaan, zonder stereotypering en zonder vooroordelen, onderzoekt. In Leuven nemen we het voortouw om zulke initiatieven op te zetten.

60% van de LGBTQI+ leerlingen zou zich onveilig voelen op school vanwege hun seksuele oriëntatie. Ze vermijden zelfs bepaalde plekken op school uit onveiligheid, bijvoorbeeld de speelplaats. Pesterijen en andere vormen van discriminatie op school zijn nog altijd dagelijkse kost. Dat zorgt voor een verhoogde kwetsbaarheid en zelfs voor mentale problemen bij deze jongeren. Daarnaast geeft het kinderen en jongeren de boodschap mee dat haatdragende ideeën en gedrag tegenover LGBTQI+ personen ‘normaal’ zijn.

Daarom dat we van jongs af aan willen inzetten op preventie en sensibilisering. Dat begint bij een opleiding voor de directies en leerkrachten, zodat ze gepast kunnen omgaan met pestgedrag, haatspraak of polarisatie. We willen ook doorheen het schoolparcours momenten zien voor emotionele, relationele en affectieve vorming. De focus ligt daarbij op wederzijds respect. In het middelbaar besteden we ook aandacht aan LGBTQI+ onderwerpen in de lessen over emotionele, relationele, affectieve en seksuele opvoeding.

De acties dienen altijd aangepast te zijn aan de leeftijd, de doelgroep en de realiteit van elke school. Dries De Smet van Wel Jong, een Vlaamse LGBTI+ organisatie voor jongeren, pleit voor begrip en empathie in de twee richtingen: ‘Mensen die LGBTI+ personen verbaal of fysiek aanvallen, doen dat in veel gevallen omdat ze geen ander kanaal vinden om zich beter te voelen en zichzelf te bewijzen. Natuurlijk zijn er grenzen en mogen LGBTI+ personen hun vrijheid niet laten beknotten. Maar dat wil niet zeggen dat we er ons niet van bewust moeten zijn dat er dingen zijn waarmee anderen het nog moeilijk hebben. Zolang ze zich niet agressief opstellen, moeten we ook leren aanvaarden dat sommige mensen een andere mening hebben. Alleen dan kunnen we naar elkaar luisteren en stappen vooruit zetten.’

Tot slot ondersteunen we op school jongeren wanneer ze van plan zijn jongerenorganisaties op te richten die allerlei vormen van racisme en discriminatie willen aanpakken. Voor deze projecten investeren we in een coördinator die hen structureel ondersteunt. Deze coördinator kan trainingen en trajecten op scholen helpen begeleiden, in samenwerking met middenveldorganisaties die zich bekwaamd hebben in het werken aan een school zonder discriminatie. De coördinator kan samen met de leerkrachten ook jongerenorganisaties ondersteunen in hun werking en actie.

De stadsdiensten hebben een voorbeeldfunctie te vervullen in inclusieve communicatie en dienstverlening, met respect voor iedere Leuvenaar. De kans bestaat dat je genderidentiteit niet noodzakelijk overeenkomt met je geboortegeslacht, of je voelt je niet noodzakelijk man of vrouw. We maken werk van een communicatie die iedereen correct aanspreekt, met een beeldvorming die de diversiteit van de stad weerspiegelt. We streven er ook naar dat de stadsmedewerkers de diversiteit van de Leuvense bevolking weerspiegelen.

Als stad kunnen we bouwen op de verenigingen die mensen bij elkaar brengen. We willen al deze verenigingen, die zich bezighouden met allerhande takken van cultuur, ontspanning en sport, vragen het diversiteitscharter te ondertekenen. Zo kunnen zij de discussie starten over hoe LGBTQI+ personen in hun vereniging eraan toe zijn, en van onderuit bouwen aan een meer inclusieve samenleving.

Tot slot zetten we verder in op stedelijke campagnes die de verschillende aspecten van de LGBTQI+ gemeenschap in beeld brengen. Deze campagnes zijn laagdrempelig en breed en proberen verschillende plaatsen in de stad te bereiken.