Van september tot januari trokken wij de straten op en vroegen aan meer dan 2000 Leuvenaars wat zij willen veranderen aan hun stad. Als (voorlopig) kleinste partij, bevroegen wij dus het meeste mensen. Daar kwam heel wat rijkdom uit. Wonen en armoede zijn duidelijk de grootste kopzorg van de bevraagde Leuvenaars. Deze twee thema’s steken er met kop en schouders bovenuit als prioriteiten, gevolgd door ecologie, zorg en mobiliteit.
Bij elk thema vroegen we om aan te duiden welk voorstel je het beste vond. “Oei, echt maar één voorstel?” was vaak de reactie. We zijn streng geweest, en daaruit zijn volgende resultaten naar voren gekomen.
Heel wat Leuvenaars vinden dat leegstand aanpakken ten voordele van de meest kwetsbare mensen het belangrijkste punt is om betaalbaar wonen mogelijk te maken in Leuven. Maar ook de andere voorstellen worden positief onthaald. Projectontwikkelaars zetten nu te veel in op luxewoningen, en de stad zou hen moeten verplichten om in grote projecten in de eerste plaats te investeren in de bouw van betaalbare en sociale woningen. Die twee pistes zijn al een eerste manier om veel meer sociale woningen te voorzien. Want heel wat Leuvenaars vinden dat de wachtlijst binnen korte termijn moet worden weggewerkt. Een laatste voorstel is het opleggen van maximumhuurprijzen op basis van ligging, comfort en grootte zoals in Nederland al bestaat.
Alle uitkeringen en lonen moeten boven de armoedegrens, dat is duidelijk het populairste thema. Ook de prijs van onze stadsdiensten stuit op kritiek. Leuven is immers niet enkel wat woningen betreft de duurste centrumstad. Onze stadsdiensten zijn de duurste van alle omliggende steden en vergelijkbare centrumsteden. Die prijzen mogen dus een pak omlaag. De financiële ondersteuning voor sociaal restaurant, sociale kruidenier en buurtwerkingen mogen ten slotte ook omhoog.
Heel wat Leuvenaars liggen wakker van het thema ecologie, en vinden dat er serieuze inspanningen moeten worden geleverd om de klimaatopwarming tegen te gaan. De stad rommelt te veel in de marge, een structurele aanpak is nodig. De bevraagde Leuvenaars willen een heus openbaar energiebedrijf met hernieuwbare energie. Het zullen niet de Electrabels van deze wereld zijn die daarvoor gaan zorgen, dat moeten stad en/of provincie zelf in handen nemen. De stad kan ook zelf het goede voorbeeld geven, door zonnepanelen op alle openbare gebouwen en sociale woningen te zetten. Ten slotte kan dat openbaar energiebedrijf ook de huizen isoleren van mensen die niet genoeg geld hebben om dat zelf te doen. Zij betalen dat dan terug via een derdebetalersysteem. Een kleinere groep vindt het vooral belangrijk dat biologische landbouw op het Leuvens grondgebied meer wordt gepromoot.
De verrassing van de bevraging was voor ons dat het thema zorg zo hoog in de prioriteitenlijst van al deze Leuvenaars staat. Vooral het gebrek aan betaalbare rust- en verzorgingstehuizen is een groot probleem. Een rusthuis kost in Leuven gemiddeld maar liefst 1855 euro. Iedereen heeft wel iemand in de familie die te weinig geld heeft om zo’n rusthuis te betalen. Maar ook het voorstel van gratis geneeskunde door de uitbouw van wijkgezondheidscentra in elke wijk wordt gesmaakt. Dat kan dan nog worden aangevuld met veel meer centra voor geestelijke gezondheidszorg, waar de wachtlijsten ook de spuigaten uitlopen. Ten slotte waren er ook heel wat Leuvenaars die meer betaalbare stadscrèches en kinderopvang willen. Dat voorstel werd niet toevallig vooral gekozen door jonge ouders.
Heel opvallend: bijna de helft van de bevraagde Leuvenaars wil in de eerste plaats gratis openbaar vervoer in de stad. Zo’n circulatieplan dat auto’s uit de stad bant is een goede eerste stap, maar er is nood aan goede alternatieven. Daarom willen de bevraagde Leuvenaars ook meer bussen en treinen overdag, en ‘s avonds op latere uren. Probeer maar eens na de film tot in Wijgmaal te geraken met het openbaar vervoer, niet vanzelfsprekend! Heel wat Leuvenaars vinden ook dat er meer fietsenstallingen moeten komen. Denk maar aan de situatie aan het station: 11.000 fietsen voor 8000 fietsenparkings, dat is toch niet te doen? Ten slotte werd de optie ‘andere’ heel veel aangeduid. Uit de antwoorden die de mensen daar geven, blijkt dat ze veilige fiets- en voetpaden ook een echte prioriteit vinden wat mobiliteit betreft. Leuven moet een fietsvriendelijkere stad worden. Kortom, het STOP-beleid moet beter worden doorgevoerd: eerst de Stappers, dan de Trappers, dan het Openbaar vervoer en dan pas de Personenwagens.