De PVDA organiseerde op de gemeenteraad van 20 februari een geslaagde actie met een vijftigtal personen. We haalden 1000 handtekeningen op voor meer sociale woningen in Leuven.
Speech Line De Witte:
Saskia wilde haar vader van 73 jaar inschrijven voor een sociale woning. De man aan het loket lachte haar in haar gezicht uit: "u weet toch dat er een wachtlijst van tien jaar is?" dus de papa werd niet ingeschreven.
Farman is nu vier jaar en drie maand in Leuven, hij staat al even lang op een wachtlijst voor een sociale woning, maar heeft nog altijd geen antwoord.
Welkom in Leuven, waar het aantal sociale woningen daalt. Waar het normaal gevonden wordt dat je tien jaar moet wachten alvorens je een plaats hebt om menswaardig te wonen. Welkom in Leuven, waar een zesde van de huishoudens na betalen van de huur niet genoeg overhoudt om menswaardig te leven. Leuven, waar steeds meer jonge mensen de stad verlaten omdat ze onbetaalbaar wordt. We zitten met een regelrechte wooncrisis, en het is hoog tijd dat daar iets aan verandert.
Burgemeester Tobback wil hier niet van horen. “We hadden én hebben een gigantisch aantal sociale woningen, vorig jaar zijn er nog bijgekomen” zei hij daarover in de krant. De stad ontkent zo dat er een wooncrisis is. Toont zich doof voor de problemen van zoveel Leuvenaars.
Wij horen al jaren dat de er in Leuven te weinig sociale woningen zijn, dat de stad te duur is en dat het bestuur mensen in de kou laat staan. Als de burgemeester één namiddag mee naar de Colruyt zou komen om mensen te bevragen, zou hij wel anders piepen.
Wij trokken daarom de straat op met onze petitie voor meer sociale woningen. 1000 mensen tekenden die petitie. 1000 mensen die het stadsbestuur willen laten horen dat er een groot probleem is. Maar de stad weigert de stem van die 1000 te laten weerklinken in de gemeenteraad. Ze weigert ons te laten tussenkomen omdat we een politieke partij zijn en omdat bepaalde handtekeningen voor hun niet leesbaar zijn. Zo beslist het bestuur bureaucratie te laten voorgaan op democratie. Zo ontkent de stad niet enkel het probleem, maar beslist ze er haar ogen voor te sluiten.
Dus staan wij nu hier, om aan te kaarten dat er wel degelijk een probleem is. Om aan te kaarten dat de stad niet hoeft te kiezen om in zee te gaan met grote projectontwikkelaars die dure prestigeprojecten neerpoten. Dat de stad niet hoeft te kiezen om sociale woningen eerst 15 jaar te laten verkrotten, om ze dan te moeten platgooien en er zo 258 woningen minder zijn dan 15 jaar geleden.
Wij willen dat iedereen welkom is in Leuven, ook wie het moeilijk heeft. Daarom vragen we het stadsbestuur haar ogen te openen, te stoppen mensen in de kou te laten staan en binnen de vijf jaar 3000 sociale woningen bij te bouwen. Dat is een verdubbeling van het aantal sociale woningen. En het zou de meer dan 2000 personen die nu op de wachtlijst staan, al een menswaardige woonst kunnen bieden.
Maar het houdt daar niet op. Na vanavond lanceren we een hele campagne over wonen in Leuven. Met onze visie en onze alternatieven voor een stad op mensenmaat. We zullen niet zwijgen, we zullen blijven vechten, tot er wordt geluisterd naar de verzuchtingen van zovele Leuvenaars.
Foto's: Raf Degeest
