Er komt dan toch geen tijdelijke parkwegbrug, zo liet het stadsbestuur vorige week dinsdag weten. Die brug zou nochtans een oplossing kunnen betekenen voor de buurtbewoners, joggers die van Leuven komen, kinderen die naar school fietsen, enzovoort die nu allemaal langs de gevaarlijke Geldenaaksebaan moeten. Nochtans werken de geëngageerde burgers zoals het buurtcomité BrugTrug sterke alternatieven uit. In dat engagement zitten de kiemen van een heel ander mobilliteitsbeleid dat van Leuven een échte fietsstad zou kunnen maken. We interviewden Frank en Joris van het buurtcomité BrugTrug die zich bijna een jaar lang inzetten om een oplossing te vinden. Ze weerleggen één voor één de argumenten van het stadsbestuur.
Hoe is BrugTrug ontstaan?
Joris: In 2016 stortte een deel van de Parkwegbrug over de spoorweg in Heverlee naar beneden, het resultaat van het zware verkeer dat jaren over die brug heeft mogen rijden. Er werd vrij snel beslist om de brug volledig af te breken, zonder alternatief te voorzien. Hierdoor moet iedereen nu al twee jaar langs de gevaarlijke Geldenaaksebaan fietsen.
Frank: Het idee van BrugTrug ontstond vorige zomer tijdens een speelstraat. Er werd -terecht- veel geklaagd, maar dat helpt niets. Wij wouden een stap verder gaan en zoeken naar oplossingen. Ondertussen hebben we op minder dan een jaar tijd al heel wat actie ondernomen. Het begon met een facebookgroep waarin we konden brainstormen over mogelijke oplossingen.
Joris: In December 2017 hebben we dan contact gehad met de stadsdiensten. We hadden een strategie gevonden voor een tijdelijke brug die de toekomstige werf van de definitieve brug niet zou hinderen. Het circulatieplan van brugtrug voorziet ook in oplossingen voor het autoverkeer, de vuilkar en fietsers op de Tivoli. We kregen de kans om onze ideeën uit te leggen aan de stad. De stad besloot om enkel het idee van een kraanbrug te onderzoeken. In februari liet schepen Robbeets weten dat er een tijdelijke brug zou komen. Jammer genoeg werd hij een dag later al teruggefloten door burgemeester Tobback die op ROB vertelde dat daar een Europese aanbesteding voor nodig is, maar dat klopt niet. De drempelwaarden voor een Europese aanbesteding zijn rond de 5 miljoen.
Vorige week dinsdag liet de stad definitief weten dat de brug er niet komt. Het zou te duur zijn.
Frank: Het is heel simpel. Het koste me twee mailtjes en één telefoontje op drie dagen tijd om een detailprijs te krijgen van een de firma Jansonbridging. Het zou -alles inbegrepen- 125.000 euro kosten om een tijdelijke fietsbrug voor een jaar te plaatsen conform alle regels van Infrabel en technisch volledig in orde, waarover je bovendien vlot in twee richtingen kan fietsen. Dat is veel minder dan de 270.000 euro waar Tobback over spreekt. Jansonbridging stelt nu zelf voor om met de stad te gaan samenzitten. Ik zou hier graag een antwoord op krijgen van schepen Robbeerts.
Joris: "Als stad kunnen we niet zomaar een bedrijf kiezen" antwoordt de burgemeester dan. Dat is een natuurlijk een waarheid als een koe, maar geen sterk tegenargument. Als de stadsdienst het niet zelf kan ontwerpen, dan schrijf je verschillende firma's aan voor een design & build. Daaruit selecteer je de beste optie. Ik betwijfel of heel dat proces met vergunningen 15 maand moet duren. Het gaat om een noodgeval en een tijdelijke maatregel. Los van deze casus verwachten we dat de stad breder kijkt. Bijvoorbeeld naar de problematiek op de Geldenaaksebaan waar het door de grote hoeveelheid sluipverkeer echt onveilig is voor fietsers.
Wat willen jullie bereiken?
Frank: Wat we bereikt hebben is dat de discussie op gang is gekomen. Het stadsbestuur moet ons niet blindelings volgen, maar onze voorstellen wel serieus bekijken, ons doel is wel dat er een oplossing komt voor de fietsers.
Joris: Op langere termijn willen we ook dat de stad zich in het algemeen beter organiseert om dit soort van zaken aan te pakken en aan de slag kan gaan met burgerinitiatieven als die met goede ideeën afkomen.
De PVDA steunt het buurtcomité BrugTrug in hun strijd voor een oplossing voor de fietsers en voetgangers. We willen het hier niet bij laten, maar gaan aan de slag en zullen verder druk blijven zetten. Want het is enkel door de druk van onderuit verder op te voeren dat we de stad kunnen dwingen om haar beleid echt af te stemmen op de noden van haar (fietsende en wandelende) bewoners.
